انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر چیست ؟
انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر trigger finger میتواند خود را به اشکال گوناگون نشان دهد.
- در مراحل ابتدایی بیمار ممکن است فقط دردی در محل اتصال انگشت به کف دست داشته باشد. در این مرحله تشخیص بیماری مشکل است.
- در مراحل پیشرفته تر انگشت گیر میکند. به این معنی که وقتی بیمار میخواهد انگشت خم کرده خود را راست کند با یک گیر مواجه میشود. با کمی فشار گیر رد میشود و انگشت هم صاف میشود. در حین صاف کردن انگشت ممکن است یک صدای تقه احساس شده یا شنیده شود.
- در مراحل باز هم پیشرفته تر گیر به راحتی رد نمیشود. بیمار باید از دست دیگرش کمک بگیرد تا با فشار انگشت را صاف کند. در حیت صاف کردن انگشت ممکن است بیمار احساس درد کند.
- در مراحل کاملا پیشرفته انگشت اصلا صاف نمیشود.
در معاینه این بیماران معمولا یک برجستگی در محل اتصال انگشت به کف دست لمس میشود.
ایجاد برجستگی یا نودول در مسیر تاندون خم کننده انگشت موجب گیر کردن برجستگی در حین حرکت تاندون و در نتیجه بروز علائم بیماری میشود.
علت تریگر فینگر یا انگشت ماشه ای گیر کردن تاندون خم کننده یا فلکسور انگشت در حین عبور از تونل بافتی است که در کف دست قرار دارد. علت این گیر بوجود آمدن یک برجستگی در تاندون است. وقتی بیمار انگشت خود را خم و راست میکند تاندون باید از داخل غلاف و تونل بافتی که مانند حلقه ای دور تاندون را گرفته عبور کند. وجود برجستگی در قسمتی از تاندون موجب میشود تا عبور آن از درون تونل با مشکل مواجه شده و در آن گیر کند.
در حین خم کردن انگشت چون قدرت عضلات خم کننده انگشت زیاد است این توده از درون تونل عبور میکند و انگشت خم میشود ولی در حین صاف کردن انگشت چون قدرت عضلات باز کننده انگشتان کمتر است ممکن است بیمار نتواند به راحتی انگشت را صاف کند.
شیوع بیماری تریگر فینگر
چه کسانی بیشتر مستعد برای این بیماری هستند:
بیماری معمولا در خانمهای میانسال ( 45 تا 55 سال ) دیده میشود. شیوع بیماری در زنان دو تا شش برابر مردان است. انجام کارهای تکراری با دست و بیماری های روماتیسم مفصلی و دیابت از عوامل زمینه ساز انگشت ماشه ای است. در این بیماری ممکن است چند انگشت با هم درگیر شوند.
انگشت ماشه ای در انگشتان میانی و انگشتری بیشتر دیده میشود.
این بیماری ممکن است بصورت مادرزادی و در نوزادان دیده شود. در این بیماران بیشتر انگشت شست گرفتار میشود.
درمان انگشت ماشه ای
در مراحل ابتدایی درمان بیماری استفاده از آتل به منظور مدتی بیحرکت کردن انگشت است. در صورتیکه بیمار به این درمان پاسخ مناسبی نداد پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در داخل غلاف تاندون فلکسور استفاده میکند. این درمان در 70 درصد موارد موفقیت آمیز است. با این حال احتمال موفقیت درمان در بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی و دیابت کمتر است.
در صورتی که هیچ یک از درمان های ذکر شده موفق نباشند جراح ارتوپد با استفاده از عمل جراحی غلاف تاندون را شکاف میدهد تا بدینوسیله مسیر حرکت تاندون را باز کند.